Εξατομικευμένη μέθοδος
Επίκεντρο της μεθόδου «μαθαίνω έξυπνα» είναι η εξατομικευμένη – διαφοροποιημένη προσέγγιση του κάθε μαθητή με βάση τον προσωπικό και μοναδικό μαθησιακό του τύπο, σύμφωνα με τη «Θεωρία της Πολλαπλής Νοημοσύνης» του αναπτυξιακού ψυχολόγου Howard Gardner.
Ο Howard Gardner, που θεωρείται κορυφή στα θέματα της γνωστικής ψυχολογίας, είναι καθηγητής Ψυχολογίας στο Harvard και καθηγητής Ιατρικής και Νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης. Το 1983 δημοσίευσε το ανατρεπτικό βιβλίο του «Frames of Mind: The Theory of Multiple Intelligences» εκφράζοντας για πρώτη φορά μια θεωρία η οποία άλλαξε τον χάρτη της εκπαίδευσης σε παγκόσμιο επίπεδο: αυτή των πολλαπλών ευφυϊών. Υποστήριξε ότι η νοημοσύνη δεν είναι μία μοναδική και ενιαία οντότητα, αλλά αποτελείται από ξεχωριστές, διακριτές και ανεξάρτητες μονάδες.
Σύμφωνα με τη θεωρία του υπάρχουν τουλάχιστον οκτώ διαφορετικά και ανεξάρτητα είδη νοημοσύνης:
- Γλωσσική/ Λεκτική (Verbal/ Linguistic),
- Λογικομαθηματική (Logical/ Mathematical),
- Μουσική (Musical / Rhythmic),
- Οπτικοχωρική/ Χωροταξική (Visual/ Spatial),
- Σωματική/ Κιναισθητική (Bodily- Kinesthetic) ,
- Φυσιολατρική/ Νατουραλιστική (Naturalist),
- Διαπροσωπική (Interpersonal) &
- Ενδοπροσωπική (Intrapersonal).
Σε κάθε άνθρωπο ενυπάρχουν και οι οκτώ τύποι νοημοσύνης, σε ένα μοναδικό και ανεπανάληπτο συνδυασμό. Έτσι, η νοημοσύνη του καθενός είναι σαν το δακτυλικό του αποτύπωμα!
Θεωρία Πολλαπλής Νοημοσύνης (Gardner, 1983)
Ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας των παιδιών μέσα από δράσεις καλλιέργειας όλων των πτυχών της ανθρώπινης νοημοσύνης.
Με την μέθοδο «μαθαίνω έξυπνα» αξιοποιούμε όλους τους τύπους νοημοσύνης του παιδιού…
Σε κάθε τύπο νοημοσύνης αντιστοιχεί ένας ξεχωριστός τρόπος λειτουργικότητας κι ένα χαρακτηριστικό είδος μάθησης. Είναι εξίσου σημαντικοί, όχι όμως και το ίδιο εξελιγμένοι σε κάθε άτομο. Κύριος «ένοχος» μάλιστα για την άνιση μεταξύ τους ανάπτυξη θεωρείται το σχολείο, το οποίο επικεντρώνεται στην καλλιέργεια δύο μόνο ευφυϊών - γλωσσική και λογικομαθηματική - αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τις υπόλοιπες.
“H προσωπική και εξατομικευμένη μάθηση είναι η καλύτερη, διότι, όχι μόνο κάθε παιδί μαθαίνει με το δικό του ρυθμό και τις δικές του δυνατότητες, αλλά το ίδιο το παιδί μας υποδεικνύει και μας διδάσκει πώς να βελτιώνουμε τον τρόπο που μεταφέρουμε τον τρόπο σκέψης μας και να τον μοιραζόμαστε μαζί του. Κατά τη γνώμη μου, ο σκοπός του σχολείου θα έπρεπε να είναι να αναπτύσσει όλους τους τύπους νοημοσύνης και να βοηθήσει έτσι τον κόσμο να φτάσει στο ζενίθ των δυνατοτήτων του και να ανακαλύψει τα πραγματικά του ταλέντα”
Η εφαρμογή της θεωρίας του H. Gardner έχει αλλάξει πολλά δεδομένα στην εκπαιδευτική διαδικασία. Ο H. Gardner διεύρυνε τα στενά όρια του όρου νοημοσύνη που έβλεπε την ποικιλότητα των ανθρώπινων ικανοτήτων ως ενιαία και επικέντρωνε την εστίασή της σε δυο ικανότητες: τη Γλωσσική και τη Λογικομαθηματική.
Η θεωρία του αμφισβητεί ότι μπορεί η νοημοσύνη να μετρηθεί με τεστ IQ - καθώς η μάθηση είναι πολυδιάστατη και συμπεριλαμβάνει πολλούς τομείς - και θεωρεί άστοχη τη σύγκριση μεταξύ ανθρώπων. Τα τεστ αυτά, δυστυχώς, έβαλαν ταμπέλες σε μαθητές - τύπου «έξυπνος και λιγότερο έξυπνος μαθητής» - αγνοώντας το διαφορετικό τρόπο σκέψης που μπορεί να έχει κάποιος και καταδικάζοντας σε έναν ενιαίο τρόπο λειτουργίας της σκέψης, με καταστροφικά αποτελέσματα.